Bytom to miasto położone w południowo-zachodniej Polsce, w województwie śląskim, w blisko 3 milionowej aglomeracji, w centrum Górnośląskiego Okręgu Przemysłowego (GOP), będącego jednym z najważniejszych ośrodków kulturalnych, naukowych i gospodarczych w kraju. Jest jednym z najstarszych miast województwa śląskiego. Jego blisko 900-letnia historia sięga czasów wczesnego średniowiecza. Od najdawniejszych lat o rozwoju miasta decydował nie tylko handel, ale również bogate złoża srebra i ołowiu oraz liczne pokłady węgla. O górniczych tradycjach Bytomia świadczy herb Bytomia nawiązujący do pieczęci ławniczej z około 1350 r., na której widnieje sylwetka kruszącego skałę gwarka.

Ruiny Pałacu Wincklerów z lat 1812-1817 w dzisiejszej bytomskiej dzielnicy Miechowice, zniszczonego w 1945, wraz z pozostałością po dawnym parku pałacowym.
Budowa pałacu w rozpoczęła się w 1812 roku i trwała do roku 1817.
Inicjatorem budowy był kupiec Ignacy Domes, który w 1812 roku kupił wieś Miechowice. Pałac był prezentem dla córki Domesa - Marii i został wybudowany w stylu klasycystycznym.

Kościół św. Jacka – neoromański, wzniesiony w latach 1908-1911 Kościół zbudowano z piaskowca ciosanego. Jest on zwrócony prezbiterium w kierunku zachodnim. Na ościeżu portalu głównego znajduje się inskrypcja: PER + ME + SI + QUIS + INTROIERIT + SALVABITUR + EGO + SUM + OSTIUM (Jeśli ktoś przeze mnie wejdzie, będzie zbawiony. Ja jestem bramą).
Niniejszy kościół imponuje swym ogromnym rozmiarem. Jest dwukondygnacyjny (w dolnej kondygnacji znajduje się krypta Świętego Józefa). Cały kościół jest ciekawy pod względem architektonicznym.

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny –. został wybudowany w 1231 w stylu gotyckim. Przebudowany na początku XVI i w połowie XIX wieku. We wnętrzu obraz Madonny Bytomskiej z ok. 1415 r. Rozbudowywany był w XIV w., oraz po pożarze miasta w 1515 roku. 22 października 2006 obchodzono 775 rocznicę konsekracji kościoła i erygowania parafii. Uroczystą mszę św. koncelebrowali ks. biskupi - Jan Kopiec i Jan Wieczorek.

Drewniany kościółek św. Wawrzyńca w Parku Miejskim - leży on w dość znacznej odległości od dawnych murów miejskich na zachód od bramy Pyskowickiej. Wyposażenie wnętrza pochodzi z około 1580 r. - w przypadku ambony wykazuje to zapiska w książce rachunkowej z 1741 r. Portale z wyciętym nadprożem pochodzą zapewne z czasu budowy kościoła - nawiązują bowiem do gotyku. Renesansowy portal do zakrystii pochodził zapewne z 1580 r. Niezwykle oryginalne były ozdobne płyciny występujące na owym portalu, ambonie, pulpicie muzycznym.

Cmentarz Mater Dolorosa – założony w 1876 r. z wieloma zabytkowymi nagrobkami.
Początki bytomskiego cmentarza parafialnego sięgają XVII w. Cmentarz "Mater Dolorosa" posiada neogotycką kaplicą cmentarną z 1882 r., według projektu H. Heera. Jest najważniejszą nekropolią Bytomia, zarówno od strony historycznej jak i zabytkowej. Oprócz cmentarza, który został wpisany na listę zabytków, wpisano również poszczególne grobowce, kaplice cmentarne o bardzo wysokich walorach architektonicznych. Aleje cmentarne mogą poszczycić się starodrzewiem. Cenne jest nawet ogrodzenie cmentarza.

Wzgórze św. Małgorzaty – od XI w. istniał tu warowny gród. Dziś znajduje się tu kościół św. Małgorzaty z 1881 r. oraz cmentarz parafialny. Miejsce założenia pierwszego grodu bytomskiego, którego powstanie szacuje się na połowę XI wieku. Bezpośrednią przyczyną wybudowania warownego grodu były jednak toczące się w tamtym okresie walki polsko-czeskie o panowanie nad Śląskiem. Dzięki swojemu położeniu Bytom miał zagrodzić wojskom czeskim drogę do Krakowa. Pierwszy kościół Św. Małgorzaty wybudowany był na planie prostokąta, w stylu romańskim.

Historia miechowickiego pałacu kończy się 27 stycznia 1945. Wkroczenie wojsk radzieckich oznaczało jego rozgrabienie i doszczętne spalenie. Wypalone mury pałacu wysadzono w powietrze w roku 1954. Do dziś pozostały jedynie ruiny pałacowej oficyny i okazały, choć zaniedbany park otaczający budowlę.

Kościół Świętego Ducha – barokowa kaplica wzniesiona w latach 1721-1728 na miejscu wcześniejszej drewnianej (wzniesionej przez Kazimierza księcia bytomskiego w XIII w.) Budowla w stylu barokowym, na planie ośmioboku foremnego o boku 7 metrów i o wysokości 12 metrów, nakryta ośmiopołaciowym, namiotowym dachem zwieńczonym sygnaturką. Z XVIII wieku zachowały się trzy barokowe ołtarze oraz ambona. Kaplica posiadała trzy ołtarze: główny Św. Ducha, drugi Świętej Trójcy i trzeci św. Łukasza i Kleofasa z Chrystusem idącym do Emaus.
Obecnie w kościele św. Ducha raz w miesiącu odprawiana jest tradycyjna msza św. w tzw. rycie rzymskim - po łacinie - z chorałem gregoriańskim.

Kościół Świętej Trójcy – neogotycki, wzniesiony w 1886r. Leży on na dawnym przedmieściu Pyskowickim, w niewielkiej odległości od dawnych murów miejskich, na północny zachód od nich. Już przed powstaniem parafii, od 1886 roku, zaprowadzono w parafii normalne duszpasterstwo, a także organizowano liczne dzieło o charakterze charytatywnym i wychowawczym, np.: zakład dla samotnych i chorych świętego Józefa, konwikt dla chłopców, powstały pod patronatem biskupa wrocławskiego Roberta.
W 1912 roku zmarł ksiądz Schirmeisen, zaś jego następcą został ksiądz Augustyn Schwierk. Czasy pasterzowania księdza Schwierka charakteryzują się dużym rozwojem pod względem duszpasterstwa, a także rozbudową dzieł charytatywno - wychowawczych, którymi opiekowała się parafia.